>> Najnowsze  >> Autorzy  >> Użytkownicy  >> Zaloguj 

Fotografia
Dziecko stulecia, chmuro wspomnień,
mój smutku niepodobny do mnie,
twoje nieskromne oczy chłopca
zapadną w serce nic wiem komu,
ja z tobą mówić nie potrafił;,
milcząc oglądam fotografia,
która dziewczynka mi przyniosła
spod gruzów warszawskiego domu.
Oszczędź mi swojej opowieści
czulej i wątlej bardzo treści,
która za życia obumarła,
to z rumowiska i wspomnienia
przeszłość buduje nam więzienia.
O latach nic mów mi serdecznych,
o zimach prawie przeszłowiecznych,
wiem, komu lekarz pustą łyżką,
a komu zajrzał głód do gardła.
Ty znasz niepokój, ja wiem wszystko,
i uśmiech twój, jak skromną schedę
po zmarłych, wkładam do portfelu,
uśnij w zanadrzu, tyś był jeden...
Wśród smutnych dzieci dwóch stuleci
tyś był, mój chłopcze, jeden z wielu.



Czytany: 2342 razy


=>

Najnowsze





Top czytanych


























Top Autorzy


























Top Użytkownicy


























Używamy plików cookies, aby ułatwić korzystanie z naszego serwisu. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. co to są pliki cookie? . WIEM, ZAMKNIJ