Gałczyński Konstanty Ildefons - Ballada o samotnej pompie

Gałczyński Konstanty Ildefons
Ballada o samotnej pompie
Trzem Breughelom: Staremu, z Piekła
i Aksamitnemu oraz Jedynemu Kazimierzowi Wyce -
arystarchowi. - tę Balladę o samotnej pompie
przypisuje szalony Autor

Stoi samotna pompa
w ulicy Chryzopompa,
przy placu;

z rury gęba delfina
dawny świat przypomina,
lecz na co?

Czasem przyjdzie Słowacki,
zamyśli się, odfrunie,
nawet nie dotknie;

czasem list od Drużbackiej,
zresztą wrony i gacki -
samotnie.

Uliczka jak sen korzy,
a księżyc taki dąży
na poprzek.

Żałobne szumią tuje,
pompy nikt nie pompuje.
Niedobrze.

Czasem czarnoksiężnicy
przystaną w tej ulicy
z gwiazdą Heroda,

poszepcą, zrobią swoje,
lecz pompie, pompie mojej
jakaż wygoda?

Więc śni się nocą pompie,
że Wodnik z nieba zstąpił
i wreszcie:

ryms! pyms! i woda leci,
i księżne w niebie świeci
jak pierścień...

Są aktualne sprawy,
kraj jest taki ciekawy
wg. Jerzego -

a mnie ta pompa, po co?
ta pompa - dniem i nocą,
dlaczego?

Czytany: 5003 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy