>> Najnowsze  >> Autorzy  >> Użytkownicy  >> Zaloguj 

Rozwesel duszę moją
Rozwesel duszę moją gorzko osmętniałą,
Jesieni w złotej krasy gasnąca uwiądzie,
W niecofnionych wyroków surowym osądzie
Na śmierć skazana, która spadnie zimą białą.

Serce moje. miłości ziewcielonej mało,
Z młodości stratą kona. Na letejiskim prądzie
Łódź czarna je uniesie, by oddać w wylądzie
Brzegom nicości, kędy martwą legnie skałą.

Kona zaledwo jedno serce w tajemnicy,
A zda mu się, że cały świat zgonem omdlewa,
Cały świat jeden glinie, gdzie własny Bóg włada!

Bo nie ma w melancholii obliczu różnicy
Pomiędzy zwiędłym liściem, który zlata z drzewa,
I gwiazdą, co rozbita w sierpniową noc spada.



Czytany: 1781 razy


=>

Najnowsze




Top czytanych


























Top Autorzy


























Top Użytkownicy


























Używamy plików cookies, aby ułatwić korzystanie z naszego serwisu. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. co to są pliki cookie? . WIEM, ZAMKNIJ