Staff Leopold - Powołanie - wiersze.annet.pl

Staff Leopold
Powołanie
W godzinę przedwieczorną, gdy obłoki śniade
Płoną światłem widmowym jak w dawności świecie,
Otwieram pamięć moją, jak starą szufladę,
W której kryją się spełzło mych wspomnień rupiecie.

Pomimo lat dojrzałych nie wstyd mi dziś, kiedy
Sny dzieci już się rodzą z długą, siwą brodą,
Wzruszać się suchym kwiatem mięty lub rezedy,
Które dotąd w mym sercu pachną wtosną młodą.

I choć zgorszy się trzeźwy, poważny bakałarz,
Szukam mych najdawniejszych przeznaczeń godziny.
Nie jest nią ani skryty rdzą blaszany pałasz,
Ani pajac, z którego sypią się trociny.

Myśl moja się wysila jak świecy ogarek,
Co tańczących błyskawic rude rzuca łuny,
I olśniony, jak nagłym cudem niedowiarek,
Znajduję wróżbę losu: bieguny! bieguny!

Stare, puste bieguny po koniu drewnianym,
Który się w mej młodości przemienił w Pegaza,
Pierzchł i znikł za wieczornym obłokiem miedzianym,
Gdzie dotąd go daremnie ściga ma ekstaza.

Czytany: 2354 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy