>> Najnowsze  >> Autorzy  >> Użytkownicy  >> Zaloguj 

Moment wieczności

Kiedy czas - kościół rozparty w staw - cmentarz
przebrnie po uda w dzwonach leniwych w południe
powstanie wieczna niedziela - przestrzeń blękitno-święta
zapalić lazur światła od mglistych majolik złudniej.
Wtedy w przestrzeń zapadnę - cichym opadem Atlantyd.
Oceany jak stepy wysoko przeszumią pod słońcem
horyzonty rozpękną światłem w półkoliste rampy
dwa napięcia błękitu odprężą się w dwie równoległe.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
i usnę...
w falującym lanie ścichlych dzwonów
oceany - kolumny błękitu nie zmilkną odpływem o zmierzchu
wysoko szumią powierzchnie od nieba bledsze i cichsze
oczy - dwa dzwony tłukące kryształ
nie zgasną jak co dzień w szorstkim chłodnym - wichrze.
Obojętnie się przejdą przez dna zarośnięte rybami
jak sznur pereł zerwany niechwytne spadają przez błękit.
Matowe słońce w którym lazur zamilkł
przesunie dłonią po grzywach poczochranych ławic
gęsta woda rzek w wirach wyplutych z tulej...
sypie się szelest diun
przetartych jak sukno - trawą

ciężki plesiosaur zieleni wytrze się w gęstym namule.



Czytany: 1052 razy


=>

Najnowsze







Top czytanych


























Top Autorzy


























Top Użytkownicy


























Używamy plików cookies, aby ułatwić korzystanie z naszego serwisu. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. co to są pliki cookie? . WIEM, ZAMKNIJ