Lucjan Kuraś - mój życiorys, Mamo

Lucjan Kuraś
mój życiorys, Mamo
Było najpiękniejsze, jak gwiazda srebrzysta,
Połyskująca wśród nocy mgieł,
Było najpiękniejsze, jak woda przejrzysta,
Nurtem bez ruchu rzucająca cień,
Było najpiękniejsze, jak światło w tunelu,
Dające wędrowcy nadzieję na cel,
Było najpiękniejsze, jak skrzydła anielskie,
Iskrząca przed mrokiem śnieżna biel,

Było niepozorne, jak wody oceanu,
Niesfornie fale gnające w dal,
Było niepozorne, jak owoce łopianu,
Łapiące się mocno futrzanych ciał,
Było niepozorne, jak głębia na niebie,
Jego symfonia dźwięków i barw,
Było niepozorne, jak brak przy mnie Ciebie,
Jak jedna z najbardziej okrutnych salw,

Życie me było zaległe kurzem,
Otartym ciepłem matczynych rąk,
Czułem, że kształtem przybiera burzę,
Widząc matulu każdą z Twych mąk,
Nie bój się mamo, zadbam o brata,
Choć życie odbierze mi groźny kat,
Nie płacz mateczko, deszcz już nie pada,
Tysiące świetlnych od ziemi lat,

Lecz doceniam je dziś w całości,
Jak głodujący ostatni kęs,
Mimo braku sprawiedliwości,
Widzę w nim tak głęboki sens:
Jeżeli w życiu piękne są tylko chwile,
A życie składa się z samych chwil,
To moje było najpiękniejsze,
Będąc najkrótszą wśród wszystkich z nich.

Czytany: 237 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy