>> Najnowsze  >> Autorzy  >> Użytkownicy  >> Zaloguj 

Dalej niż Jedna Miłość
Teraz wracali sami, ścieżką szli w milczeniu
znajomą. Tamten ogród wcale się nie zmienił.
Trwał w ciszy praczłowieczej i roztaczał rosą
u stóp zmęczonych drogą. Brodzili w niej, boso
nieśli swój zamiar. Pamięć im mówiła,
którą ścieżkę wybierać. Ze zdwojoną siłą
przeszukiwali pnącza, dzieląc na połowę.
Wreszcie dostrzegli miejsce, gdzie ogrodu środek
wytyczył im starannie, ukwiecony mocno.
Tutaj ogród się łasił do nóg Drzewa. Rosło
nadzwyczaj bujnie. – ByÅ‚a dziwna pora
i wiosny i jesieni o takich kolorach,
których dotÄ…d nie znali, tam skÄ…d wyruszyli –
owoce wraz z kwiatami, razem w jednej chwili
dojrzałe i w poczęciu. Nie umieli słowa
wydobyć z ust otwartych. Zastygli w zachwycie
– a wiec to kiedyÅ› dawno, tutaj wieczne życie
opadÅ‚o z nich Å›miertelne, jak kapitel – gÅ‚owa,
u kolumny poznania. Odrąbano pień.
Wykarczowana pamięć, jeden tylko pęd
przechowywaÅ‚a trwale – nadziejÄ™. W upale
na pustyni wygnania, że nadejdzie dzień,
kiedy zostanie cała odkupiona wina.

Teraz to się ziściło. Własnymi oczyma
patrzyli na konary, gdzie przyczyna grzechu
kusiła znów powabnie, tak wezbrana w sobie,
że stanÄ™li strwożeni. Spojrzeli po sobie. –
Ale już inni byli – o MiÅ‚ość z Drzewa wsparci,
i o swoją miłość. Razem w dwójnasób mężni
nie sÅ‚uchali węża. – A może go nie byÅ‚o,
i już znali smak? Choć kary nie czekali,
nie jedli, wiedzieli, o doczesność swą starsi,
że zapach spełnienia, przewyższa jego smaki.
Więc w siebie wtuleni, tym gorliwiej wąchali
z Drzewa w zachwyceniu.

Czytany: 394 razy


=>

Najnowsze





Top czytanych


























Top Autorzy


























Top Użytkownicy


























Używamy plików cookies, aby ułatwić korzystanie z naszego serwisu. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. co to są pliki cookie? . WIEM, ZAMKNIJ