>> Najnowsze  >> Autorzy  >> Użytkownicy  >> Zaloguj 

W niebytności we Szwecjej
Sonet


Bogowie sercom kochającym święci,
Których tron czciłem ofiarami wielą,
Kiedy mię z panną moją morza dzielą,
Wróćcie ją albo zbawcie mię pamięci!

Cudowna, że mię teraz ta twarz smęci,
Co była myślom serdecznym pościelą,
Ani się do niej powrócić ośmielą,
Choć przedtem żyły tylko na jej chęci.

Ciężko być bez niej, ciężej wspomnieć na nię;
Zachodem słońca mego utrapiony,
I niepamięć swą, i zaś pamięć ganię.

Już widzę, żem tu blisko świata końca,
Gdyż jak tutecznej poddani korony
Przez sześć miesięcy nie obaczę słońca.


Czytany: 937 razy


=>

Najnowsze




Top czytanych


























Top Autorzy


























Top Użytkownicy


























Używamy plików cookies, aby ułatwić korzystanie z naszego serwisu. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. co to są pliki cookie? . WIEM, ZAMKNIJ