eugmar. - IDĘ - wiersze.annet.pl

eugmar.
IDĘ
Idę obok ciebie znów obojętny
i nie słyszę już twych kroków,
ponieważ jestem patrzeniem zajęty
na ten świat co mi wariuje wokół.

Idę obok ciebie taki zadumany
me przyjażnie pozostały w tyle,
a miłość to kaprys zapomniany
czasem podczas snu tylko zawyje.

Idę obok ciebie jakiś taki pusty,
a słowa moje już nic nie znaczą,
jestem gnojkiem małodusznym
co już swą duszę dawno stracił.

Idę obok ciebie mocno rozgniewany
z empatią zatraconą w swym życiu,
los normalny nie był mi nigdy dany,
zamknął w klatce i poddał gniciu.

Idziesz więc obojętnie tuż obok
i spoglądasz z drwiną na ustach,
bo widzisz we mnie tylko żalu potok,
szepczesz...dobre są dla ciebie gusła!

Idziesz obok ty moja przeszłości
w przyszłość zapatrzona jak w magię,
tak nie cierpisz tej terażniejszości,
bo nie dobrze jak coś jest na jawie.

Idziesz obok z poczuciem wyższości
bo zawładnęłaś już moim jestestwem,
ja już zagubiłem się w terażniejszości,
a ty mojej słabości jesteś świadectwem.

eugmar.

Czytany: 410 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy