eugmar. - MÓJ OGRÓD - wiersze.annet.pl

eugmar.
MÓJ OGRÓD
MÓJ OGRÓD
Tu
w moim ogrodzie uschnięte liście
na grządkach szeleszczą tęsknotą,
nagie drzew gałęzie i nagie kiście
smutno plątają się zimną pustotą.

Bo
w moim ogrodzie nie ma miłości,
na krzewach melodia samotnych,
puste grządki czekają wciąż w złości,
czekają marzeń swych głodnych.

I
w moim ogrodzie wszystko jest szare
i trawa tak jakoś szarawo-pożółkła,
a płoty w około są jakieś marne,
a w nich sztachet i bramy truchła.

Bo
w moim ogrodzie nikt się nie cieszy
nawet owady już tu nie mieszkają,
cisza ponura zgnilizną wrzeszczy,
ponure myśli tu wciąż czychają.

Lecz czasami
w moim ogrodzie światełko świta
i gdzieś tam ciepły zefirek dochodzi,
czy może to coś,co z dala nas wita
jest nadzieją co powoli wschodzi?

Być może
w moim ogrodzie coś się zmieni
i szarosć ustąpi powoli nowemu,
owady powrócą i się znów zazieleni
i miłość przywróci się marzeniom.

Lecz
w moim ogrodzie jest wciąż tak samo
w innych już trele i zieleń się mieni,
a mój ogród wciąż szary i wciąż ponuro,
to koniec...tu już nic chyba się zmieni.

Bo
w moim ogrodzie czas się spopielił
i zamknął w elipsie beznadzieji,
gdy w innych ogrodach czas się spełnił
i miłość w skrzydłach motylich się mieni.

I tak
w moim ogrodzie chodząc ścieżkami
w swym zapomnieniu się trawię,
że być może kiedyś ogród rozkwitnie,
a ja z rozkoszą utopię się w trawie.

Więc
w moim ogrodzie spoglądam w chmury
szukając znaków szczęśliwych w ich kształcie,
być może zapomnę,jak to świat ponury
mój ogród tak gnębił wciąż zażarcie.

Bo
w moim ogrodzie wciąż jest jakaś nitka
nadziei,której nikt mi już nie odbierze,
z wiosenną radości falą ponurość zanika
i kolory wiosny kładą już swój kobierzec.

eugmar.

Czytany: 983 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy