Hanna G. - Słaba płeć? - wiersze.annet.pl

Hanna G.
Słaba płeć?
Najsilniejsza istota na świecie
kobieta, dziewczyna, baba.
Ja nie wiem, wy może wiecie
dlaczego mówią; płeć słaba?

Pokochała, pragnie poślubić,
gdy czuje, że jest kochana,
cały dzień gotowa mu służyć
i od wieczora do rana.

Przyniesie drugie pobory,
dzieci urodzi, wychowa,
otoczy opieką kto chory,
sama zawsze silna i zdrowa.

Inteligentna, uczona,
skończyła uniwersytety,
chłop nie lubi jak mądra żona.
Kopernik też była kobietą.

Lubi być zadbana i piękna,
nową kieckę schowała przed tobą,
choć niejeden przy niej wymięka,
jest swojego mężczyzny ozdobą.

Gdy się znudzi i nic już nie znaczy,
bo on innej uchyla nieba,
z łzami w oczach gotowa przebaczyć,
zbiera siły, wstaje, żyć trzeba.

I zabiera się ostro do pracy,
chce udźwignąć choćby świat cały,
by załatać w budżecie braki
marne grosze od niego dostała.

Facet stworzył dla niej zasady,
na wszystko ma swoje sposoby,
kiedy diabeł nie daje już rady,
ona wkroczy i co trzeba zrobi.

Nie do zdarcia, jak ruski gumowiec,
po którym przejedzie tank
i dalej można w nim chodzić.
Liczyć można na nią, na bank.

Czytany: 616 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy