>> Najnowsze  >> Autorzy  >> Użytkownicy  >> Zaloguj 

Zimowa samotność (Słoneczna milość)
Ziemia czuła się zimą samotnie,
słońce zza chmur wyjrzało czasami,
czerwone, zawstydzone sromotnie,
a mróz srodze dokuczał nocami.

Zwierzętom przetrwać pomagała,
tuliła sarny, kuropatwy, zające,
przemarznięte w ramiona brała,
ogrzewała, jak ją kiedyś słońce.

Odpoczywała, nabierała siły,
pod ogromnym puszystym kocem.
O świecących choinkach śniła
poprzez długie zimowe noce.

W białej sukni darowanej od zimy
cudownie, niewinnie wygłąda,
obsypana brokatem śnieżynek,
coraz dłużej słońce na nią spogląda.

Marzy o nim zatopiona w bieli,
spokojna, cicha, już się nie smuci,
tak ponętna w śnieżnej pościeli.
Z wiosną miłość znowu powróci.   

Czytany: 682 razy


=>

Najnowsze







Top czytanych


























Top Autorzy


























Top Użytkownicy


























Używamy plików cookies, aby ułatwić korzystanie z naszego serwisu. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. co to są pliki cookie? . WIEM, ZAMKNIJ