Koźlak Magdalena - Nocturne - wiersze.annet.pl

Koźlak Magdalena
Nocturne
Deszcz zabębnił w kamienicy
Ciemne, puste oczy lata.
Ktoś w fotelu patrzył w okno
Nie potrafiąc dojrzeć świata.

Kot w koszyku cicho mruczał,
Filiżanka w dłoniach drżących.
Wiatr za oknem głośno huczał,
Jak co noc, co noc bezsenną..

Gdzieś za ścianą, szeptem cichym
Na pianinie Nocturne grany
I okryty kocem lichym
Siedzi starzec, zasłuchany.

Nie bez bólu, z pustką teraz
Zamknął oczy
Jak to nieraz..
Gdy późniejszą w okna nocą
Patrzył..

Zlane nieba łzawą rosą
Ciemne stały kamienice.
A pod nimi wstąg ulice
Co nikogo już nie niosą.

Nikt nie śpieszy się do domu
Z parasolem biegnąc prędce
Nie potrzeba już nikomu
Być tu mędrcem..

Być tu.
Komu nie – potrzeba..
Być
W ogóle?

Pusta stoi filiżanka.
Pusty fotel,
Pokój pusty.
.. choć z przewróconego dzbanka
Wolno spływa miód poranka.

By o słońca złotym wschodzie
Ustał Nocturne,
Cisza wstała.
Piękny jesteś, Ty, poranku..
Jemu, w Niebie
Za to chwała.

Vita brevis, ars longa.
Chopin Nocturne op.9 no.1
19 lipca 2011.

Czytany: 365 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy