>> Najnowsze  >> Autorzy  >> Użytkownicy  >> Zaloguj 

Wieczornie
Wieczór zmienił pokój w mroczną tajemnicę,
znów szarością wkradł się przez otwarte okno,
przetarł sobie szlaki, deszczem tnie jak biczem,
patrzy jak domostwa w łez ulewie mokną.

Patchworkowym pledem otoczywszy plecy,
zatopiłeś ciało w fotelu bujanym,
cień - wierny przyjaciel usiadł na poręczy,
oddany wciąż tobie, pustką zatroskany.

Ten samotny pokój królestwem się zdawał,
kiedy w kątach żyła bezgraniczna miłość.
Dziś zegar z kukułką z godzin cię okrada,
tyka niewzruszenie życiową satyrą.

Jeszcze w głowie słyszysz słodkie ust uśmiechy
gdy gesty nieśmiałe szukając się, drżały.
Teraz siedząc myślisz, kto i czemu zgrzeszył,
ściany jak świadkowie - tęsknoty filary.

Czarodzieju uczuć, byłych i przeklętych,
co mylisz formuły w miłosnych w zaklęciach.
Pamiętaj, że jestem, choć nie żadna święta,
patrzę w twoje oczy z powyższego zdjęcia.

-A.G./19.09.10/Paris
Czytany: 1347 razy


=>

Najnowsze







Top czytanych


























Top Autorzy


























Top Użytkownicy


























Używamy plików cookies, aby ułatwić korzystanie z naszego serwisu. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. co to są pliki cookie? . WIEM, ZAMKNIJ