Radosław Parol - nienawiść

Radosław Parol
nienawiść
powtarzane miljony razy

przestaje mocno cieszyś

s ł o w o

kiedy macie czas na mord

gwałt

n i e n a w i ś ć

marność na kocheletem

wszystko marność

powiada

ulice

zakrwawine

montarze

odwrócone

nad klepsydrą zbawienia

pozamieniane

na opak

opłakiwane

R U N Ą

NIE CHCĄC GO ZBURZYĆ

JEDYNIE ZOBACZYĆ:

czy tak jak bracia

odda

ciało za nic

oddał!

Lecz to jeszcze NIC nie 'z n a c z y'

mgłą zaćmione korytarze

i minotaur mały

rośnie w swoim labiryncie

i jest już

dojżały

kto go zniszczy

kto go zgładzi

może A N T Y G - ONA

nie

nie o n a

podły

k r e o n

nie pozwoli

ona

pierwej skona

już skonała

leży smutnie pod witryną czasu

płasze gorzki

zapomniany

w szaleńczowym

lesie

nad skrawkiem dróg

prorostajnych

jak szedł młody Jezus

gdy był mały

wiązanka

myśl-owych skojażeń z miljona

w miljard

cząsteczek

chaosu cząsteczek

orbitalnych

or-i-ona

zamyka w przedświt spoiżenie

miłości

Czytany: 514 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy