Szydzik Zofia - Ławeczka - wiersze.annet.pl

Szydzik Zofia
Ławeczka
Motto:
„(...)Zawsze wierna zaczeka
Na godzinę spiętą myślami różańca
Po nich tylko gołąb
Przyjaciel bezsennych
spacerów (...)"
Michał Maczubski z wiersza "Ławeczka"

Ławeczka

Samotna ukryta pośród drzew parkowych
świadek klęsk i zwycięstw także pyrrusowych
łez i miłości tej wariatki niezmiennej
ławeczka jak łoże pośród nocy bezsennej

miejsce odpoczynku dumania i marzeń
swoisty konfesjonał pośrodku zdarzeń
niemy słuchacz bez entuzjazmu i złości
wysłucha cierpliwie w swojej samotności

skromna skarbnica rzeczy zagubionych
dawno zapomnianych i tych porzuconych
gdzie nie spojrzysz - są tu widoczne ich ślady
o...na poręczy... zastygł pocałunek blady

czyjś uśmiech jak kwiat zwiądł i opadł nie w porę
nieśmiały cień ust... ze spłoszonym kolorem
szklany żal spłynął słono niepostrzeżenie
zastygł białym kryształem w oparcia cieniu

a tu czyjeś serce... pękło bez kochania
nie zniosło zatrutej goryczy rozstania
słowa jak liście porzucone... niestety
z kartki brudnopisu marzyciela - poety

gdy przysiądziesz przechodniu choćby na chwilę
w jej ciszę wsłuchaj się i skup się na tyle
by móc tą chwilą dla duszy wytchnienia
poczuć pełną piersią rozkosz - cudu istnienia.

Czytany: 4107 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy