Luna Gaj - Szóste przykazanie

Luna Gaj
Szóste przykazanie
Dla tych, którzy w bałaganie
żyć przywykli nieustannym,
daję krótkie tu przesłanie
jak być schludnym i starannym.
Łatwiej pojąć moje rady
no i szybko wcielić w życie,
kiedy podam tu przykłady.
Zadziałają? Zobaczycie!
Jeszcze dzieckiem, w swej komnacie
po zabawie z żołnierzami
masz posprzątać mały skrzacie!
By nie szukać pod szafami!
Właśnie szóste przykazanie,
mówię szóste nie cudzołóż ,
aby nie żyć w bałaganie
skąd to wziąłeś – tam to połóż.
Kiedy uczeń, pilny w lekcji,
dziś zeszytu znajść nie może
nie masz żadnej tu obiekcji,
nikt mu w tym nie dopomoże!
Znowu szóste przykazanie,
mówię szóste nie cudzołóż,
aby nie żyć w bałaganie
skąd go wziąłeś – tam go połóż.
Hydraulik innym razem
zaklnie szpetnie przy robocie.
Gdzie jest moja butla z gazem?
A gdzieś ją położył kocie?
Wraca szóste przykazanie,
mówię szóste nie cudzołóż,
aby nie żyć w bałaganie
skąd ją wziąłeś – tam ją połóż.
Jakaś dama, pełna wdzięku,
ma kłopotów co nie miara.
Szuka szminki, już w przyklęku,
a tu późno – choć się stara.
Tylko szóste przykazanie
mówię szóste nie cudzołóż,
aby nie żyć w bałaganie
skąd ją wzięłaś – tam ją połóż.
Ktoś tam znowu cudzą żonę
wyprowadził na manowce,
przekabacił w swoją stronę,
ale skutków tego nie chce.
Mówię, szóste przykazanie...
Krzyczę! Szóste nie cudzołóż!
Aby nie żyć w bałaganie
skąd ją wziąłeś – tam ją połóż!

Czytany: 969 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy