Szydzik Zofia - porażeni miłością

Szydzik Zofia
porażeni miłością
                               "Miłość jest jak narkotyk. Na początku odczuwasz euforię,
                               poddajesz się całkowicie nowemu uczuciu. A następnego
                               dnia chcesz więcej. I choć jeszcze nie wpadłeś w nałóg,
                               to jednak poczułeś już jej smak i wierzysz, że będziesz
                               mógł nad nią panować.(...)"
                                                                                                    Paulo Coelho

gdy ona nadchodzi
grają nam trąby Jerycha
widząc ją na horyzoncie idącą
oślepia nas jej blask i każde serce do niej wzdycha
trąb donośny dźwięk
budzi nas - śpiących

to ona
kruszy stare mury
wiatr rozwiewa je po czeluściach czarnych
gwiezdnym pyłem opadają na nas z góry
słyszymy zgrzyt zardzewiałych bram
i rygli marnych

wznieca w nas ogień
tam gdzie - jak rany - popieliska stare
świecą pustką i mroźnym częstują oddechem
krew wypełnia wyschnięte koryta i jary
słowa szeptane powracają
tęsknoty echem

dla niej
paziem chcemy być
do jej stóp rzucamy swoje istnienie
pragniemy w hołdzie szaty królewskie jej szyć
zdobiąc je brylantami łez a krople krwi jak rubiny
wplatamy tam gdzie cienie

Czytany: 1739 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy