Szydzik Zofia - Kobieta ze starych fotografii

Szydzik Zofia
Kobieta ze starych fotografii
Śniłam dzisiaj o Tobie Babciu
tak mało realnie
raczej mrocznie
jakbyś gubiła się w mgłach
ja rozgarniająca siwe strzępy

pamiętam
twoje dobre dłonie
ich ciepło gdy brałaś mnie dzieckiem na kolana
kochałam te chwile z tobą
wychodzącą naprzeciw dziecięcym łzom
byłaś plastrem na startych kolanach
chusteczką wycierającą nos
nauką pierwszych pacierzy
opowieścią o koronkach, mereżkach
szykownych kapeluszach
sukniach balowych
i bajką tuż przed snem

pamiętam
twoją dobrą twarz
osmaganą zmarszczką i wiatrem
tęgi warkocz przyprószony srebrem
schorowane nogi z raną żylakową
i zapach świeżości białego fartuszka
z falbanką u ramiączek ( jak skrzydła anioła)

w dalszym życiu
brakowało mi opiekuńczego anioła
w zamian pozostawiłaś
solidny fundament
co nie do ruszenia

odeszłaś cicha
zabierając dwa światy
ten którego nigdy nie dane mi było poznać
świat fascynującej młodości
i nasz wspólny – przeze mnie ukochany
mego dzieciństwa i
twojej starości

dzisiaj ta ja ciebie kolebię
w kolebce pamięci
o TOBIE.

Czytany: 1464 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy