Szydzik Zofia - Przyroda - wiersze.annet.pl

Szydzik Zofia
Przyroda
( do wnuczki Karolinki )

Co to jest, komu ma służyć?...przyroda
wszechobecna: lasy, morza, łąki i życie,
a z nim związana krystaliczna woda?
Po co nam to bogactwo, co tak zachwyca?

Ja, w tym względzie mam swoje zdanie.
A jakie jest Twoje...nie masz?...a szkoda!
Więc pozwól sobie zadać takie pytanie:
co stać się może, gdy z ziemi zniknie woda?

Nie wiesz?...szkoda, posłuchaj więc zatem!
Woda, to nośnik wszelkiej życia karmy,
bez niej najpierw zniknie zieleń, a potem...
ziemię na szary proch utrą - czasu żarna!

Zmieni się w wielką kulę popiołu!
Zniknie ziemski płaszcz – atmosfera,
umrze, co żyje, wraz z ziemią pospołu!
Dodać do tego coś więcej?...nie trzeba!

Znikną lasy i łąk kwieciste dywany.
Nie będzie owadów, ni śpiewu skowronka!
Nad szarą ziemią wiatrem pył wzbijany,
czernią zasłoni najmniejszy promień słonka!

Wysychające jeziora i życiodajne rzeki,
straszyć będą koryt upiorne ślady.
Gdy opadną ziemi umęczone powieki,
zapłacze nad nią tylko księżyc blady!

W ciemnym kosmosie zimne planety,
a wraz z nimi nasza ziemia martwa,
o czarnym licu, krążyć będzie, niestety,
samotnie, sucha, jak powierzchnia Marsa!

Więc kochaj drogie dziecko przyrodę,
jesteś jej cząstką maleńką zaledwie,
i zdradzę Ci wielki sekret - na osłodę,
jej wielka miłość do ciebie - nie blednie!

Czytany: 1846 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy