Korotycz Witalij - Lustro - wiersze.annet.pl

Korotycz Witalij
Lustro
Ja -lustro
Jestem soczewką milczenia.
Moją istotą są oczy.
Lubię dumać i milczeć.
Drgam dzwonnie po nocach
I budzę się od dzwonienia
O północy.
Dokoła mnie po czarnym pokoju
Smugi księżyca się włóczą
I koty czworonożne niby fotele.
Tysiącom moich oczu ból zaczyna dokuczać.
Przenika coraz mocniej i śmielej.
Jakumulator wspomnień.
Nic nie słyszę
i chodzić nie potrafię przecież.
Ale mam oczy-
największe w świecie.
Wszystko oczami obmierzam:
Widzę ,jak dorosłymi stają się dzieci.
Śledze los ludzi
I pieski los zwierząt.
Ja- lustro.
Przede mną golą się.
Szeleszczą nowymi sukniami.
Ja moge widzieć
Nagimi nawet najbardziej skromnych.
Widzę ,jak przymierzają ordery
Jeszcze nie przyznane nikomu.
Nie wiem,jak oceniacie swoje odbicia.
Jestem głuche.
Nie słyszę niczego.
Wiem tylko
ze czasem was nie zachwyca
Moja robota.
Ale poskromcie gniew,to nic dobrego.
Zawsze jestem uczciwedo końca.
Nawet wtedy ,gdy oprawiacie
Mnie w złote ramy.
Kiedy bogactwem ozdób dusicie,
Pozostaję bramą
Przez którą wy wchodzicie
we własne dusze.
Kochajcie mnie!
Nie mam nóg ani uszu,
Mojaistotą są oczy,
Ogromne oczy,
Ja-Lustro.
Budzę się o pólnocy,
Drgam dźwięcznie i brzęczę,
A potem biję w olbrzymie dzwony,
W głowach i duszach waszych
A wy swoje uczynki
we śnie musicie ważyć,
I udekorowane togi
zdzieracie
,
A prócz tego
Wy mnie -rozbijacie,
Kiedy wam nieznośnie cieżko
Widzieć prawdę
Pikącą ,płonąca ogniem boskim,
Coż ,rozwiązujcie beze mnie swe sprawy.
tylko czatują na was złe troski,
Bo ktoś powinien istnieć
Ktoś o wielkich oczach
W których odbija się cały świat,
Miniony i ten co nadejść ma w trudzie,
Ja-lustro
Nie pozwalam o niczym zapomnieć.
Ja-genialne wasze odkrycie ,
Ludzie!

Czytany: 2296 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy