Szymborska Wisława - *** - wiersze.annet.pl

Szymborska Wisława
***
Jestem za blisko, żeby mu się śnić,
Nie fruwam nad nim, nie uciekam mu
pod korzeniami drzew. Jestem za blisko,
Nie moim głosem śpiewa ryba w sieci.
Nie z mego palca toczy się pierścionek,
jestem za blisko. Wielki dom się pali
beze mnie wołającej ratunku. Za blisko,
żeby na moim włosie dzwonił dzwon.
Za blisko, żebym mogła wejść jak gość,
przed którym rozsuwają się ściany.
Już nigdy po raz drugi nie umrę tak lekko,
tak bardzo poza ciałem, tak bezwiednie,
jak niegdyś w jego śnie. jestem za blisko,
za blisko. Słyszę syk
i widzę połyskliwą łuskę tego słowa,
znieruchomiała w objęciu. On śpi,
w tej chwili dostępniejszy widzianej raz w życiu
kasjerce wędrownego cyrku z jednym lwem
niż mnie leżącej obok.
teraz to dla niej rośnie w nim dolina
rudolistna, zamknięta ośnieżoną górą
w lazurowym powietrzu. Jestem za blisko,
żeby mu z nieba spaść. Mój krzyk
mógłby go tylko zbudzić. Biedna,
ograniczona do własnej postaci,
a byłam brzozą, a byłam jaszczurką,
a wychodziłam z czasów i atłasów
mieniąc się kolorami skór. A miałam
łaskę znikania sprzed zdumionych oczu,
co jest bogactwem bogactw. Jestem za blisko,
za blisko, żeby mu się śnić.
Wysówam ramię spod głowy śpiącego,
zdrętwiałe, pełne wyrojonych szpilek.
na czubku każdej z nich, do przeliczenia,
strąceni siedli anieli.

Czytany: 10323 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy