Bunin Iwan - Mój smutek już się uspokoił...

Bunin Iwan
Mój smutek już się uspokoił...
IWAN BUNIN (1870 - 1953)

Моя печаль теперь спокойна...

Моя печаль теперь спокойна,
И с каждым годом всё ясней
Я вижу даль, где прежде знойнo
Синела дымка летних дней...

Так в тишине приморской вилли
Слышнее осенью прибой
Подобный голосу Сибилли
Бесстрастной мудрой и слепой.

Taк на заре в степи широкой
Слышнее колокол вдали,
Спокойный, вещнй и далекий
От мелких горестей земли.

Mój smutek już się uspokoił...

Mój smutek już się uspokoił,
Co roku lepiej poprzez łzy
Dal widzę, gdzie się snuł powoli
Obłoczek w skwarne, letnie dni...

I w ciszy ścian nadmorskiej willi
Wyraźniej słyszę bicie fal,
Co zda się brzmieć jak głos Sybilli,
Choć mądry - zimny niczym stal.

I w brzasku dnia w szerokim stepie
Wyraźniej słyszę w dali dzwon,
Spokojny, wieszczy i daleki,
Bo z nie znających zmartwień stron.

przełożył Maciej Froński

Czytany: 1392 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy