Szydzik Zofia - Z zielnika - wiersze.annet.pl

Szydzik Zofia
Z zielnika
czemuś nie miarkował przy zadawaniu ziela
miłosnego (ciebie już nie ma – lecz trwa zamysł)
zmuszonam dzisiaj sypiać na poduszkach z chmielu...
wdychać opar kamfory w dłoni ściskać jaspis

proszę, oddaję ci wspólne wonne wspomnienia
dawny wiew zielnych dni i szeptów cichych nuty
czterolistne szczęście zasuszone w kieszeni...
w zamian podaj naparu z melisy i ruty

na zapomnienie wspólnych nocy w aksamitach
srebrzonych deszczem gwiazd, niech mych warg spiekoty
wypiją duszkiem wywar z maku, by śnić do świtu
i zapomnieć, gdzie ukryłam ciebie w tęsknocie

już nie odkrywam ponownie tych dróg którędyś
szukał gorących źródeł okazując niecierpliwość
rozcierając mnie w palcach niczym kwiat lawendy...
podaj mi w nalewce lawendową osobliwość

a gdy przestanę już tęsknić i śnić o tobie
i śmierć spowije ciało w balsamiczne pęta
z zielnikiem pod głową proszę złóżcie mnie w grobie
niech dusza każde zioło z osobna pamięta.

Czytany: 538 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy