Przerwa-Tetmajer Kazimierz - Nieskończoność

Przerwa-Tetmajer Kazimierz
Nieskończoność
Wsłuchuję się w szept mgławic wiszących w bezbrzeży,
wpatruję w zadumaną niezmierność błękitu,
byłem w odwiecznych grotach, pełnych stalaktytu
i skamieniałych szczątków praroślin, prazwierzy...

W pustą bezdeń się rozległ odgłos dzwonu z wieży - -
ścigam go uchem - - zda się, że hen do zenitu
dopłynął i w bezresach rozlał się niebytu,
i wiecznie brzmi, falując coraz dalej, szerzej...

Echo lśnień, przez słoneczną rzuconych czerwoność
na kryształ wód, odbite, wraca w wielkie tonie
i wiecznie kędyś w otchłań pustą lecić będzie...

Słucham, patrzę - i myśl ma w zadumaniu tonie,
idzie, kędy przestrzeni i czasu krawędzie
schodzą się - i zanurza się w głąb, w nieskończoność.

II
Więcej niźli natury pierwotne piękności,
więcej niżeli uśmiech kobiety kochanej,
więcej niż światło natchnień marzeń oceany:
ty mnie nęcisz ku sobie, o nieskończoności.

Wtapiam się w ciebie myślą, czuję cię w senności
sfer przestrzennych, w dróg mlecznych rozwiei świetlanej,
czuję cię w moim własnym pragnieniu nirwany
i wciąż odradzających się żądzach ludzkości.

Zda mi się, żem spokojnym, jesiennym wieczorem
stanął kędyś nad cichym, niezmiernym jeziorem,
kiedy mgły na las schodzą i na gór kłąb ciemną -

patrzę - - blady księżyca krąg błyszczy pode mną,
a otchłań z taką dziwną potęgą mię nęci,
że pochylam się z wolna tracąc świat z pamięci.

III
Nieraz w mych Tatr rodzinnych przepastne głębiny
nurzałem się, jak delfin w oceanu tonie,
szedłem ponad urwiska, z których trupie dłonie
śmierć wyciąga, a kędy strach zepchnąć chce siny.

Szedłem, aby na puste spoglądać doliny,
na złomy skał, ginące w obłoków oponie,
śnieg, co tam w zimnym blasku słońca martwo płonie.
głuche stawy i senne, dalekie równiny.

Jak lunatyk po dachu krawędzi, bez trwogi,
jakby mię prowadziła dłoń magnetyzera:
szedłem przez najurwistsze, najszaleńsze drogi

patrzeć na martwość, co się w górach rozpościera - -
w owej pustej, ponurej, olbrzymiej, martwości
szedłem cię głębiej, silniej czuć, nieskończoności.

Czytany: 3408 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy