>> Najnowsze  >> Autorzy  >> Użytkownicy  >> Zaloguj 

ławeczka
siedzę dziś sobie na swojej ławeczce
trzy lata temu moja żona zmarła
prawie dostałem zapalenia gardła
podmuch rozpaczy zgasił płomień świeczki

głowa pękała trauma nie zna granic
złośłiwa zmora nicowała wnętrze
co ze mną będzie czy zobaczę jeszcze
zorzę poranka czy umknę jak łania

w pomrok szaleństwa w narkotyk niebytu
dziś przy mnie jesteś ławeczko kochana
burza ucichła bo czas leczy rany
wciąż medytuję nawet bladym świtem

tyś przyjaciółką w mojej samotności
stoisz u wejścia do mojego bloku
niebieska jesteś tak będzie co roku
kiedyś spróchniejesz nie dając radości
Czytany: 235 razy


=>

Najnowsze





Top czytanych


























Top Autorzy


























Top Użytkownicy


























Używamy plików cookies, aby ułatwić korzystanie z naszego serwisu. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. co to są pliki cookie? . WIEM, ZAMKNIJ