>> Najnowsze  >> Autorzy  >> Użytkownicy  >> Zaloguj 

Rozzieleniam...
znowu umieramy
cisza jest po to, by rozkwitać między nami
ludzkie tchnienie płynie
kres myśli mnie, ludzie ciebie i droga

widzę, jak powoli giniesz
mógłbym brać szczęście
obcy człowiek ucieka
oni, stary sens ciała zapomnianych owoców

ostatni ruch nieskończonego tchnienia,
pogardzana egzystencja życia
sprawiamy, że zmywasz z sensu
dziwnych tajemnic rany drogę

pęknięty bieg niezwykłego smutku, chory głos warg
mógłbym zamierać
mógłbym tracić sens ciała
nie dla świtu chłodny raj
Czytany: 443 razy


=>

Najnowsze





Top czytanych


























Top Autorzy


























Top Użytkownicy


























Używamy plików cookies, aby ułatwić korzystanie z naszego serwisu. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. co to są pliki cookie? . WIEM, ZAMKNIJ