>> Najnowsze  >> Autorzy  >> Użytkownicy  >> Zaloguj 

Starość
Otom szary od pyłu tylu wieków,
a zawsze na osiodłanej chmurze.
To sny te miasta wołające: "Człowieku!",
to rzeczywistość: kiedy oczy zmrużę.

Otom tak w drodze długiej zmalał,
że sam ledwo widzę swoją postać.
Tylko dudnią szkice elementarnej chwały.
Śmierć mi wszystkie drogi zarosła.

I coraz mniejszy jestem - jak gwoździk,
ostatni gwoździk - mówią - do własnej trumny.
Trzeba aż tyle nocy płakać z głupoty
i teraz dopiero - mówią - rozumny?



Czytany: 1938 razy


=>

Najnowsze





Top czytanych


























Top Autorzy


























Top Użytkownicy


























Używamy plików cookies, aby ułatwić korzystanie z naszego serwisu. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. co to są pliki cookie? . WIEM, ZAMKNIJ