eugmar. - przyjaciele - wiersze.annet.pl

eugmar.
przyjaciele
Gdy podróżnik zostawia w tyle za sobą góry,
po raz pierwszy widzi je
w ich rzeczywistym kształcie -
tak też jest z przyjaciółmi.
Hans Christian Andersen

Przyjaciele...

Ilu was zostało,gdy upływ lat
i daleko,
jestecie jak liście płynące dziką
rzeką,
opadłe do nurtu obcego dla mnie
życia,
znikające w chaosie burzowego wycia.

Czas zasłonił już wspólne wspomnienia,
coraz rzadziej i raczej tak
od niechcenia,
rozmawiamy...
nie wiedząc jak i po co,
gdyż nasze myśli innymi
ścieżkami sobie chodzą.

Znikły gdzieś zapisane nasze
wspólne kartki,
każdy już pisze nową
nowelkę
swej bajki,
z czasem jakieś dochodzą
też pretensje,
bo nierozumiemy się już
dzisiaj więcej?

Gdzie jest przyjażń,gdzie wspólne
są marzenia,
gdzie jest przygoda i nasze
jej spełnienia,
rozerwał się dziś łańcuch
naszych
dumnych serc,
czy to jest już koniec?
czy to przyjażni śmierć!

Marek Jaskowiak(eugmar.)

Czytany: 250 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy