andrzej talarek - Woda i krew

andrzej talarek
Woda i krew

„Kiedy przyszedł nad Jordan
Jezus z Galilei,
wypełnić wszystko co sprawiedliwe,
do Jana, żeby przyjąć chrzest od niego,
został ochrzczony i natychmiast wyszedł z wody”.

Jordanie, toczący swe brudne wody,
nadal w tobie życie jak wielkie złote karpie.
Twa woda na głowy nasze i dzieci naszych,
choć bardziej rolnikowi nabierać cię w dłonie.

Krew brudzi nieskalaną biel życia,
wywołuje dreszcze i obrzydzenie, szokuje,
aż myślę bezwiednie: ukrzyżuj.

Pozostaje ślad krwawych ust
na białym kołnierzyku koszuli.
„Przyjacielu, po coś przyszedł?”

Woda podawana do mieszkań
czyni nas czystszymi od biblijnych proroków,
zapoconych szaleńców, w płaszczach z wielbłądziej wełny.
Powiedziano, że czystość to chemia,
i że można usunąć każdą plamę.
Vanish zamiast spowiedzi i rozgrzeszenia?

Kiedym „wziął wodę i umył ręce wobec tłumu mówiąc:
nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego, to wasza rzecz,
a cały lud zawołał: Krew Jego na nas i na dzieci nasze”,
zadrżałem i zamyśliłem się,
a potem nie mogłem spać w nocy,
jak moja żona, która ma dziwne sny.

Jordanie,
rzeko mojego dzieciństwa,
czysta najczystszym Słowem.
Noszę twą wodę w swoich włosach,
przelewam dłońmi na pustynie
w wielkiej kulistej kropli pamięci.

Czytany: 386 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy