Augustina Blau - POEMA O MIŁOŚCI

Augustina Blau
POEMA O MIŁOŚCI
dedykuję Tobie Krzysztofie :*

kocham Cie, kocham Cię, kocham Cię, Ciebie kocham
najbardziej na świecie
kocham aż do granic bycia i rozsądku
kocham Ciebie jawnie i kocham skrycie
kocham od końca do początku
kocham choć nie ma w tym porządku
kocham w hałasie i w ciszy też kocham
kocham chaotycznie i nieco lirycznie
a czasem rzeczowo a czasem komicznie
kocham Twój uśmiech z Francji wysłany
kocham nawet gdy jesteś zdenerwowany
i gniewasz sie na mnie i łamiesz to co święte
a ja cię wciąż kocham równie namiętnie
Twój głos, który czasem rani mą duszę
a czasem jak balsam koi me lęki
kocham i znoszę rozstania męki
kocham bo to miłości jest serce
kochać gdy nawet ja w poniewierce
siedzę tu w ciemnej trwodze własnych myśli
siedzę i myślę - co znów się przyśni?
czy Bóg ześle anioła?
kto będzie czuwał gdy ja obronić się nie zdołam?
jak zasnę w noc milczącą? gdy wokół sto szeptów i głosów?
a może Ty mi się przyśnisz?
odejdą złe myśli?
może gdy powiem modlitwę - TY - mój sen - się ziści?
może tak będzie a może nie
ale ja nadal, wciąż i zawsze kocham Cię
bo miłość moja nie z móż się składa
a z mórz miłości
co skały rozsadza
z chwil słodszych niż miód
i z goryczy rozstania
i słonych łez tęsknych nocy
i z czułej niemocy
a dziś przede wszystkim
z nadziei
i z czekania

Czytany: 464 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy