Potocki Wacław - Zbytki polskie

Potocki Wacław
Zbytki polskie
Zbytki polskie

O czymże Polska mysli i we dnie i w nocy?
Żeby sześć zaprzęgano koni do karocy;
Żeby srebrem pachołków od głowy do stopy,
Sługi odziać koralem, burkatelą stropy;
Żeby na paniej perły albo dyjamenty,
A po służbach złociste świeciły się sprzęty;[...]
Już perły, już kanaki noszą przy kontuszach;
Poczekawszy, będę je nosili na uszach.
Strzegli z zapalonymi lontami dragami-
O tym szlachta,panowie, o tym myślą księza,
Choć sie co rok w granicach swych ojczyzna zwęża,
Choć na borg umierają zołnierze niepłatni,
Choć na oczy widzą jej peryjod ostatni,
Że te wszystkie ich pompy, wszystkie ich splendece
Pogasną jako w wodzie utopione swiece.
Przynakmniej, kiedy sie tak w swieckie rzeczy wdadzą,
Porzuciwszy niebieskie, niechaj o nich spokojnie
Dożyli, niechaj myślą z pogany o wojnie,
Kiedy nie chcą wojować z światem i z zuchwałem,
Choć w Panu oczywisty mają przykład, ciałem.

Czytany: 18219 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy