Bożena Szeląg - W podróży

Bożena Szeląg
W podróży
Tak to czasem w życiu bywa,
Gdy potrzeba mnie gdzieś wzywa,
Że nie mówiąc nic nikomu
Wychodzę z mojego domu
I do autobusu wsiadam
Z nikim wszakże nic nie gadam.
Jadą ze mną też ci, którzy
Towarzyszą mi w podróży.
Mą ciekawość czasem budzą,
Bo jak zwykle w niej się nudzą.
Tutaj pani książkę czyta -
Ja o tytuł się nie pytam,
Bo przecież mnie nie obchodzi
Co czytają teraz młodzi.
Tamten pan z komórką w ręce
Pisze na niej coś naprędce.
Inny w uszach ma słuchawki -
Ten co krótkie ma nogawki,
W muzykę się pewnie wsłuchuje,
Bo do taktu przytupuje.
Tamta pani często ziewa,
Pewnie krótkie noce miewa…
Tamten pan spogląda w okno,
Bo na dworze inni mokną.
Tak tym ludziom się przyglądam
Myśląc: jak też ja wyglądam?
Czy na taką że się nudzę?
Czy ich zaufanie budzę?
Bo mi też się przyglądają
Za staruszkę już mnie mają,
Bo ta pani była miła
I mi miejsce ustąpiła…
Nic w podróży się nie zmienia…
Takie… moje przemyślenia…

Czytany: 319 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy