>> Najnowsze  >> Autorzy  >> Użytkownicy  >> Zaloguj 

Śnieżny płomień
Kiedy płomień gorący w bieli śniegu tańczący
Stopił lodu ponure okowy
W duszy pękła też tama nie została dziś sama
Trudno oddać ten stan wiersza mową.

Śnieżna zamieć wiruje a poeta się czuje
Uwolniony od jęków i zgrzytów
Prysnął smutek wszelaki z nieba spadły też ptaki
I nadzieja zaczęła wnet świtać.

Gdy samotność już prysła rozszalały się zmysły
Jak huczące Hammonda organy
Ona jest całkiem blisko za nią oddam też wszystko
Błękit nieba w jej oczach kochanych.
Czytany: 533 razy


=>

Najnowsze





Top czytanych


























Top Autorzy


























Top Użytkownicy


























Używamy plików cookies, aby ułatwić korzystanie z naszego serwisu. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki. co to są pliki cookie? . WIEM, ZAMKNIJ