eugmar. - samotność - wiersze.annet.pl

eugmar.
samotność
SAMOTNOŚĆ

Samotna ławka w parku
nad nią
wierzby płaczącej
włosy

siedzę na tej ławce samotności
i jestem
nieobecny
obok spacerują pary młodych
i starych ludzi
zakochanych,radosnych

a ja jestem sam w swojej
samotności
ławka przyciąga mnie
jak
stare wspomnienia

obok czasami
przykucnie diabeł
żywiący się moją samotnością
czeka na moją depresję

bo...
samotność jest jak cienka nić
którą
bardzo łatwo urwać ...

bo samotność to często
droga do
samośmierci,nicości
a diabeł kusi

a ja...
ja jestem odporny na
jego kuszenie
narazie...

od dziecka jestem
samotnym
w przedszkolu,
w szkołach,w pracy...
w tłumie
kochanych

bo jestem zawsze
inny
bo ciężko mnie
zrozumieć
bo ja...
...ja nie rozumiem...

dlatego jestem taki...
jestem
samotnym
pośród przyjaciół

samotny
gdy wokoło...
otaczają mnie
głosy znajomych....

...powoli staję się
niewidzialny
buduję płot kolczasty
w koło mojej duszy...

zapadam
w
otchłań
samotności totalnej
w
niepamięć...

eugmar.

Czytany: 533 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy