Szydzik Zofia - Kasyno ( satyrycznie)

Szydzik Zofia
Kasyno ( satyrycznie)

W salach gwarno, przepych dekoracji
i w blasku diamentów uroda pań
z licem po bieżącej konserwacji...
I ta...mnogość gier, niczym menu dań

u Ritz’a w szykownej restauracji.
Kulki o progi koła terkoczą...
W stronę przegranych już nikt nie patrzy,
wszak o wygranych szepty się toczą!

Ryzyko ściąga graczy, portfele,
mega skupienie, jak sprint na setkę.
Mały łut szczęścia to tak niewiele,
z nadzieją w tle wciąż grają w ruletkę.

Emocje opadają przed świtem,
zamiera powoli zacięcie, gwar.
Kasy przybytku złotem się sycą,
nielicznych ogrzewa wygranej żar.

Zgranego nie grzeje róż marmuru,
ni tafty szelest, lub... jak kto woli,
głęboka czerń toalet z weluru.
Porzuciwszy blichtr - odchodzą goli!

Ostatni nagi ze zmiętą miną
ku wyjściu brnie w bucie i skarpecie.
Dreszczyk emocji jeszcze go trzyma
mimo, że oskubany, niestety,

poprawiając muszkę nagi chwat,
opuszcza przybytek z honorem.
Dealer podziwia go już od lat,
że potrafi odmówić sobie... w porę!

Czytany: 721 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy