Biront Justyna - Zemsta - wiersze.annet.pl

Biront Justyna
Zemsta
Przeobrażam myśli w rany krwawiące
Boli, ciągle boli me ciało spalone
Ja między krzyżami w pierwszym śniegu chodzę
W zadumie czytam napis na grobie
Tutaj wieczysty porządek ciemności
Jeden, ostatni nędzny sen człowieka
Tuż obok dziecko co klęczy nad życiem
Które kula z ołowiu przed chwilą skradła
Dlaczego tak bardzo mnie boli codzienność
Istnienie, przemijanie, odejście bliskich
Mierząc lodowatym spojrzeniem
Wyssałaś ze mnie całą radość
Zachłannością spragnionych ust
Szepczesz słowa mi nie słyszane
A ostrze się wbija w me łzy nieprzelane
Rysuje ścieżki na twarzy mojej
Zemtę słodką Ci przygotowałem
Bo łzy strachu nie przyniosą ukojenia

I drzewa cierpienia tuż obok wyrosły,
A między nimi ustawione trumny.
W nich leżą ludzie, ofiary moje,
Które z mej rzeki zaczerpnęły łyk.

Wybaczcie więc dzisiaj za grzechów tyle,
Na pożegnanie rozgrzeszcie mnie.
Jam królem i sługą was wszystkich sie stałem,
Smutkiem ma dusza oplotła się.

Nic Nie dodam i Nie Nie odejmę!!!

Czytany: 1444 razy

=> Inne wiersze tego autora...

Najnowsze

Top czytanych

Top Autorzy

Top Użytkownicy